ثُمَّ

قَسَتۡ

قُلُوبُكُم

مِّنۢ

بَعۡدِ

ذَٰلِكَ

فَهِيَ

كَٱلۡحِجَارَةِ

أَوۡ

أَشَدُّ

قَسۡوَةٗۚ

وَإِنَّ

مِنَ

ٱلۡحِجَارَةِ

لَمَا

يَتَفَجَّرُ

مِنۡهُ

ٱلۡأَنۡهَٰرُۚ

وَإِنَّ

مِنۡهَا

لَمَا

يَشَّقَّقُ

فَيَخۡرُجُ

مِنۡهُ

ٱلۡمَآءُۚ

وَإِنَّ

مِنۡهَا

لَمَا

يَهۡبِطُ

مِنۡ

خَشۡيَةِ

ٱللَّهِۗ

وَمَا

ٱللَّهُ

بِغَٰفِلٍ

عَمَّا

تَعۡمَلُونَ

٧٤

[74] แล้วหลังจากนั้น หัวใจของพวกเจ้าก็แข็งกระด้าง มันประดุจหิน หรือแข็งกระด้างยิ่งกว่าและแท้จริงจากบรรดาหินนั้น มีส่วนที่บรรดาธารน้ำพวกพุ่งออกจากมัน และแท้จริงจากบรรดาหินนั้นมีส่วนที่แตกแยกออก แล้วมีน้ำออกจากมัน และแท้จริงจากบรรดาหินนั้นมีส่วนที่ทลายลง เนื่องจากความเกรงกลัวอัลลอฮฺ และอัลลอฮฺนั้นจะไม่ทรงเผลอต่อสิ่งที่พวกเจ้ากระทำกัน