۞ وَمَا

كَانَ

ٱلۡمُؤۡمِنُونَ

لِيَنفِرُواْ

كَآفَّةٗۚ

فَلَوۡلَا

نَفَرَ

مِن

كُلِّ

فِرۡقَةٖ

مِّنۡهُمۡ

طَآئِفَةٞ

لِّيَتَفَقَّهُواْ

فِي

ٱلدِّينِ

وَلِيُنذِرُواْ

قَوۡمَهُمۡ

إِذَا

رَجَعُوٓاْ

إِلَيۡهِمۡ

لَعَلَّهُمۡ

يَحۡذَرُونَ

١٢٢

[122] ไม่บังควรที่บรรดาผู้ศรัทธาจะออกไปสู้รบกันทั้งหมด ทำไมแต่ละกลุ่มในหมู่พวกเขาจึงไม่ออกไปเพื่อหาความเข้าใจในศาสนา และเพื่อจะได้ตักเตือนหมู่คณะของพวกเขา เมื่อพวกเขาได้กลับมายังหมู่คณะของพวกเขา โดยหวังว่าหมู่คณะของพวกเขาจะได้ระมัดระวัง