يَٰٓأَيُّهَا

ٱلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

لَا

تَكُونُواْ

كَٱلَّذِينَ

كَفَرُواْ

وَقَالُواْ

لِإِخۡوَٰنِهِمۡ

إِذَا

ضَرَبُواْ

فِي

ٱلۡأَرۡضِ

أَوۡ

كَانُواْ

غُزّٗى

لَّوۡ

كَانُواْ

عِندَنَا

مَا

مَاتُواْ

وَمَا

قُتِلُواْ

لِيَجۡعَلَ

ٱللَّهُ

ذَٰلِكَ

حَسۡرَةٗ

فِي

قُلُوبِهِمۡۗ

وَٱللَّهُ

يُحۡيِۦ

وَيُمِيتُۗ

وَٱللَّهُ

بِمَا

تَعۡمَلُونَ

بَصِيرٞ

١٥٦

[156] โอ้ผู้ที่ศรัทธาทั้งหลาย จงอย่าเป็นเช่นบรรดาผู้ที่ปฏิเสธศรัทธา และกล่าวแก่พวกพ้องของพวกเขา ขณะที่เขาเหล่านั้นเดินทางไปในผืนแผ่นดิน หรือขณะที่เขาเหล่านั้นเป็นนักรบว่า หากพวกเขาอยู่ที่เราแล้วพวกเขาก็ย่อมไม่ตาย และไม่ถูกฆ่า เพื่อว่าอัลลอฮฺจะทรงให้เรื่องนั้นเป็นที่เศร้าโศกในหัวใจของพวกเขา และอัลลอฮฺนั้นทรงให้เป็นและให้ตาย และอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงเห็นในสิ่งที่พวกเจ้ากระทำกัน