وَلَقَدۡ

صَدَقَكُمُ

ٱللَّهُ

وَعۡدَهُۥٓ

إِذۡ

تَحُسُّونَهُم

بِإِذۡنِهِۦۖ

حَتَّىٰٓ

إِذَا

فَشِلۡتُمۡ

وَتَنَٰزَعۡتُمۡ

فِي

ٱلۡأَمۡرِ

وَعَصَيۡتُم

مِّنۢ

بَعۡدِ

مَآ

أَرَىٰكُم

مَّا

تُحِبُّونَۚ

مِنكُم

مَّن

يُرِيدُ

ٱلدُّنۡيَا

وَمِنكُم

مَّن

يُرِيدُ

ٱلۡأٓخِرَةَۚ

ثُمَّ

صَرَفَكُمۡ

عَنۡهُمۡ

لِيَبۡتَلِيَكُمۡۖ

وَلَقَدۡ

عَفَا

عَنكُمۡۗ

وَٱللَّهُ

ذُو

فَضۡلٍ

عَلَى

ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

١٥٢

[152] และแน่นอนอัลลอฮฺได้ทรงให้สัญญาของพระองค์สมจริงแก่พวกเจ้าแล้ว ขณะที่พวกเจ้าเข่นฆ่าพวกเขา ด้วยอนุมัติของอัลลอฮฺ จนกระทั่งพวกเจ้าขลาดที่จะต่อสู้ และขัดแย้งกันในคำสั่ง และพวกเจ้าได้ฝ่าฝืน หลังจากที่พระองค์ได้ทรงให้พวกเจ้าเห็นสิ่งทีพวกเจ้าชอบแล้ว จากพวกเจ้านั้นมีผู้ที่ต้องการโลกนี้ และจากพวกเจ้านั้นมีผู้ที่ต้องการปรโลก แล้วพระองค์ก็ทรงให้พวกเจ้าหันกลับจากพวกเขาเสีย เพื่อที่จะทรงทดสอบพวกเจ้า และแน่นอนพระองค์ได้ทรงอภัยให้แก่พวกเจ้าแล้ว และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงมีพระคุณแก่ผู้ศรัทธาทั้งหลาย