فَتَرَى

ٱلَّذِينَ

فِي

قُلُوبِهِم

مَّرَضٞ

يُسَٰرِعُونَ

فِيهِمۡ

يَقُولُونَ

نَخۡشَىٰٓ

أَن

تُصِيبَنَا

دَآئِرَةٞۚ

فَعَسَى

ٱللَّهُ

أَن

يَأۡتِيَ

بِٱلۡفَتۡحِ

أَوۡ

أَمۡرٖ

مِّنۡ

عِندِهِۦ

فَيُصۡبِحُواْ

عَلَىٰ

مَآ

أَسَرُّواْ

فِيٓ

أَنفُسِهِمۡ

نَٰدِمِينَ

٥٢

[52] แล้วเจ้าจะได้เห็นบรรดาผู้ที่ในหัวใจของพวกเขามีโรค ต่างรีบเร่งกันไปอยู่ในหมู่พวกเขา โดยกล่าวว่า พวกเรากลัวภัยพิบัติ จะเวียนมาประสบแก่พวกเรา อาจเป็นไปได้ว่าอัลลอฮฺนั้นจะทรงนำมาซึ่งชัยชนะ หรือไม่ก็นำพระบัญชาอย่างหนึ่งอย่างใดมาจากที่พระองค์ แล้วพวกเขาก็กลายเป็นผู้เสียใจต่อสิ่งที่พวกเขาปกปิดไว้ในใจของพวกเขา