إِنَّ

ٱلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

وَهَاجَرُواْ

وَجَٰهَدُواْ

بِأَمۡوَٰلِهِمۡ

وَأَنفُسِهِمۡ

فِي

سَبِيلِ

ٱللَّهِ

وَٱلَّذِينَ

ءَاوَواْ

وَّنَصَرُوٓاْ

أُوْلَٰٓئِكَ

بَعۡضُهُمۡ

أَوۡلِيَآءُ

بَعۡضٖۚ

وَٱلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

وَلَمۡ

يُهَاجِرُواْ

مَا

لَكُم

مِّن

وَلَٰيَتِهِم

مِّن

شَيۡءٍ

حَتَّىٰ

يُهَاجِرُواْۚ

وَإِنِ

ٱسۡتَنصَرُوكُمۡ

فِي

ٱلدِّينِ

فَعَلَيۡكُمُ

ٱلنَّصۡرُ

إِلَّا

عَلَىٰ

قَوۡمِۭ

بَيۡنَكُمۡ

وَبَيۡنَهُم

مِّيثَٰقٞۗ

وَٱللَّهُ

بِمَا

تَعۡمَلُونَ

بَصِيرٞ

٧٢

[72] แท้จริงบรรดาผู้ศรัทธา และอพยพและต่อสู้ทั้งด้วยทรัพย์สมบัติของพวกเขา และชีวิตของพวกเขาในทางของอัลลอฮฺ และบรรดาผู้ที่ให้ที่พักอาศัย และช่วยเหลือนั้น ชนเหล่านี้แหละคือบางส่วนของพวกเขาย่อมเป็นผู้ช่วยเหลืออีกบางส่วน และบรรดาผู้ที่ศรัทธา และมิได้อพยพนั้นก็ไม่เป็นหน้าที่แก่พวกเจ้าแต่อย่างใดในการช่วยเหลือพวกเขา จนกว่าพวกเขาจะอพยพและถ้าหากพวกเขาขอให้เจ้าช่วยเหลือในเรื่องศาสนา ก็จำเป็นแก่พวกเจ้าในการช่วยเหลือนั้นนอกจากในการต่อต้าน พวกที่ระหว่างพวกเจ้ากับพวกเขามีสัญญากันอยู่ และอัลลอฮฺนั้นทรงเห็นในสิ่งที่พวกเจ้ากระทำกัน