إِذۡ

أَنتُم

بِٱلۡعُدۡوَةِ

ٱلدُّنۡيَا

وَهُم

بِٱلۡعُدۡوَةِ

ٱلۡقُصۡوَىٰ

وَٱلرَّكۡبُ

أَسۡفَلَ

مِنكُمۡۚ

وَلَوۡ

تَوَاعَدتُّمۡ

لَٱخۡتَلَفۡتُمۡ

فِي

ٱلۡمِيعَٰدِ

وَلَٰكِن

لِّيَقۡضِيَ

ٱللَّهُ

أَمۡرٗا

كَانَ

مَفۡعُولٗا

لِّيَهۡلِكَ

مَنۡ

هَلَكَ

عَنۢ

بَيِّنَةٖ

وَيَحۡيَىٰ

مَنۡ

حَيَّ

عَنۢ

بَيِّنَةٖۗ

وَإِنَّ

ٱللَّهَ

لَسَمِيعٌ

عَلِيمٌ

٤٢

[42] จงรำลึกขณะที่พวกเจ้าอยู่ในด้านหุบเขาที่กว้างกว่า และพวกเขาอยู่ด้านหุบเขาที่ไกลกว่า และกองคาราวานนั้นอยู่ต่ำกว่าพวกเจ้า และถ้าหากพวกเจ้าต่างได้สัญญากัน แน่นอนพวกเจ้าก็ย่อมขัดแย้งกันแล้วในสัญญานั้น แต่ทว่าเพื่อที่อัลลอฮฺจะได้ทรงให้งานหนึ่ง เสร็จสิ้นไป ซึ่งงานนั้นได้ถูกกระทำไว้แล้ว เพื่อว่าผู้พินาศจะได้พินาศลงโดยหลักฐานอันชัดแจ้ง และผู้มีชีวิตอยู่ จะได้มีชีวิตอยู่โดยหลักฐานอันชัดแจ้งและแท้จริงอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงได้ยินผู้ทรงรอบรู้