فَلَمَّا

ٱسۡتَيۡـَٔسُواْ

مِنۡهُ

خَلَصُواْ

نَجِيّٗاۖ

قَالَ

كَبِيرُهُمۡ

أَلَمۡ

تَعۡلَمُوٓاْ

أَنَّ

أَبَاكُمۡ

قَدۡ

أَخَذَ

عَلَيۡكُم

مَّوۡثِقٗا

مِّنَ

ٱللَّهِ

وَمِن

قَبۡلُ

مَا

فَرَّطتُمۡ

فِي

يُوسُفَۖ

فَلَنۡ

أَبۡرَحَ

ٱلۡأَرۡضَ

حَتَّىٰ

يَأۡذَنَ

لِيٓ

أَبِيٓ

أَوۡ

يَحۡكُمَ

ٱللَّهُ

لِيۖ

وَهُوَ

خَيۡرُ

ٱلۡحَٰكِمِينَ

٨٠

[80] ดังนั้น เมื่อพวกเขาหมดอาลัยจากเขาพวกเขาก็หันหน้าเข้าปรึกษากันตามลำพัง พี่คนโตของพวกเขากล่าวว่า พวกท่านไม่รู้ดอกหรือว่าพ่อของพวกท่านได้เอาสัญญาอย่างมั่นคงจากอัลลอฮ์แก่พวกท่าน และก่อนนี้พวกท่านก็ได้ทำผิดพลาดในเรื่องของยูซุฟ มาแล้ว ฉันจะไม่ออกจากดินแดนนี้จนกว่าพ่อของฉันจะอนุญาตแก่ฉัน หรืออัลลอฮฺจะทรงตัดสินแก่ฉัน และพระองค์ทรงเป็นผู้ตัดสินที่ดียิ่ง