حَتَّىٰٓ

إِذَا

ٱسۡتَيۡـَٔسَ

ٱلرُّسُلُ

وَظَنُّوٓاْ

أَنَّهُمۡ

قَدۡ

كُذِبُواْ

جَآءَهُمۡ

نَصۡرُنَا

فَنُجِّيَ

مَن

نَّشَآءُۖ

وَلَا

يُرَدُّ

بَأۡسُنَا

عَنِ

ٱلۡقَوۡمِ

ٱلۡمُجۡرِمِينَ

١١٠

[110] จนกระทั่งเมื่อบรรดารอซูลหมดหวัง และคิดว่าพวกเขา (มุชริกีน) ปฏิเสธศรัทธา แล้วการช่วยเหลือของเราได้มายังพวกเขา ดังนั้นผู้ที่เราประสงค์ (บรรดารอซูลและบรรดามุอฺมิน) ก็ถูกช่วยเหลือให้รอด และการลงโทษของเราจะไม่ถูกผลักออกจากหมู่ชนผู้กระทำผิด