وَقَالَ

ٱلَّذِينَ

ٱسۡتُضۡعِفُواْ

لِلَّذِينَ

ٱسۡتَكۡبَرُواْ

بَلۡ

مَكۡرُ

ٱلَّيۡلِ

وَٱلنَّهَارِ

إِذۡ

تَأۡمُرُونَنَآ

أَن

نَّكۡفُرَ

بِٱللَّهِ

وَنَجۡعَلَ

لَهُۥٓ

أَندَادٗاۚ

وَأَسَرُّواْ

ٱلنَّدَامَةَ

لَمَّا

رَأَوُاْ

ٱلۡعَذَابَۚ

وَجَعَلۡنَا

ٱلۡأَغۡلَٰلَ

فِيٓ

أَعۡنَاقِ

ٱلَّذِينَ

كَفَرُواْۖ

هَلۡ

يُجۡزَوۡنَ

إِلَّا

مَا

كَانُواْ

يَعۡمَلُونَ

٣٣

[33] บรรดาผู้อ่อนแอ (ลูกน้อง) กล่าวแก่บรรดาผู้หยิ่งยะโส (หัวหน้า) ว่า มิใช่เช่นนั้นดอก! แต่มันเป็นแผนการทั้งกลางคืนและกลางวัน เมื่อพวกท่านใช้ให้พวกเราปฏิเสธศรัทธาต่ออัลลอฮฺ และให้เราตั้งภาคีคู่เคียงกับพระองค์ และพวกเขาจะซ่อนความสำนึกผิดเมื่อพวกเขาได้เห็นการลงโทษ และเราได้คล้องพันธนาการที่คอของบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธา พวกเขาจะไม่ได้รับการตอบแทนใด ๆ นอกจากที่พวกเขาได้กระทำไว้