۞ وَإِن

كُنتُمۡ

عَلَىٰ

سَفَرٖ

وَلَمۡ

تَجِدُواْ

كَاتِبٗا

فَرِهَٰنٞ

مَّقۡبُوضَةٞۖ

فَإِنۡ

أَمِنَ

بَعۡضُكُم

بَعۡضٗا

فَلۡيُؤَدِّ

ٱلَّذِي

ٱؤۡتُمِنَ

أَمَٰنَتَهُۥ

وَلۡيَتَّقِ

ٱللَّهَ

رَبَّهُۥۗ

وَلَا

تَكۡتُمُواْ

ٱلشَّهَٰدَةَۚ

وَمَن

يَكۡتُمۡهَا

فَإِنَّهُۥٓ

ءَاثِمٞ

قَلۡبُهُۥۗ

وَٱللَّهُ

بِمَا

تَعۡمَلُونَ

عَلِيمٞ

٢٨٣

[283] และถ้าพวกเจ้าอยู่ในระหว่างเดินทางและไม่พบผู้เขียนคนใด ก็ให้มีสิ่งค้ำประกันยึดถือไว้ แต่ถ้าบางคนในพวกเจ้าไว้ใจอีกบางคน(ลูกหนี้) ผู้ที่ได้รับความไว้ใจ (ลูกหนี้) ก็จงคืนสิ่งที่ถูกไว้ใจ(หนี้) ของเขาเสีย และเขาจงกลัวเกรงอัลลอฮฺผู้เป็นพระเจ้าของเขาเถิด และพวกเจ้าจงอย่าปกปิดพยานหลักฐาน และผู้ใดปกปิดมันไว้ แน่นอนหัวใจของเขาก็มีบาป และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงรอบรู้ในสิ่งที่พวกเจ้ากระทำ