وَلَا

تَنفَعُ

ٱلشَّفَٰعَةُ

عِندَهُۥٓ

إِلَّا

لِمَنۡ

أَذِنَ

لَهُۥۚ

حَتَّىٰٓ

إِذَا

فُزِّعَ

عَن

قُلُوبِهِمۡ

قَالُواْ

مَاذَا

قَالَ

رَبُّكُمۡۖ

قَالُواْ

ٱلۡحَقَّۖ

وَهُوَ

ٱلۡعَلِيُّ

ٱلۡكَبِيرُ

٢٣

[23] การชะฟาอะฮ์ จะไม่เกิดประโยชน์อันใด ณ ที่พระองค์ นอกจากผู้ที่พระองค์ทรงอนุญาตแก่เขา จนกระทั่งเมื่อความหวาดกลัวได้คลายจากจิตใจของพวกเขา พวกเขากล่าวว่า พระเจ้าของพวกท่านได้ตรัสอะไรนะ พวกเขากล่าวว่าสัจธรรม และพระองค์เป็นผู้ทรงสูงสุด ผู้ทรงยิ่งใหญ่