وَإِذَا

طَلَّقۡتُمُ

ٱلنِّسَآءَ

فَبَلَغۡنَ

أَجَلَهُنَّ

فَأَمۡسِكُوهُنَّ

بِمَعۡرُوفٍ

أَوۡ

سَرِّحُوهُنَّ

بِمَعۡرُوفٖۚ

وَلَا

تُمۡسِكُوهُنَّ

ضِرَارٗا

لِّتَعۡتَدُواْۚ

وَمَن

يَفۡعَلۡ

ذَٰلِكَ

فَقَدۡ

ظَلَمَ

نَفۡسَهُۥۚ

وَلَا

تَتَّخِذُوٓاْ

ءَايَٰتِ

ٱللَّهِ

هُزُوٗاۚ

وَٱذۡكُرُواْ

نِعۡمَتَ

ٱللَّهِ

عَلَيۡكُمۡ

وَمَآ

أَنزَلَ

عَلَيۡكُم

مِّنَ

ٱلۡكِتَٰبِ

وَٱلۡحِكۡمَةِ

يَعِظُكُم

بِهِۦۚ

وَٱتَّقُواْ

ٱللَّهَ

وَٱعۡلَمُوٓاْ

أَنَّ

ٱللَّهَ

بِكُلِّ

شَيۡءٍ

عَلِيمٞ

٢٣١

[231] และเมื่อพวกเจ้าหย่าบรรดาหญิง แล้วพวกนางถึงกำหนดเวลา ของพวกนางแล้ว ก็จงยับยั้งนางไว้โดยชอบธรรม หรือไม่ก็จงปล่อยนางไปโดยชอบธรรม และพวกเจ้าจงอย่ายับยั้งพวกนางไว้โดยมุ่งก่อความเดือดร้อน เพื่อพวกเจ้าจะได้ข่มเหงรังแก และผู้ใดกระทำเช่นนั้น แน่นอนเขาก็ข่มเหงตนเอง และจงอย่าถือเอาโองการของอัลลอฮฺเป็นที่เย้ยหยัน และพึงระลึกถึงความเมตตาของอัลลอฮฺที่มีแก่พวกเจ้า และสิ่งที่พระองค์ได้ทรงประทานลงมาแก่พวกเจ้าอันได้แก่คัมภีร์ และบทบัญญัติ (ที่มีอยู่ในคัมภีร์นั้น) ซึ่งพระองค์จะทรงใช้คัมภีร์นั้นแนะนำตักเตือนพวกเจ้า และพวกเจ้าพึงยำเกรงอัลลอฮฺเถิด และจงรู้ด้วยว่า แท้จริงอัลลอฮฺนั้นทรงรอบรู้ในทุกสิ่งทุกอย่าง