قُل

لَّآ

أَمۡلِكُ

لِنَفۡسِي

نَفۡعٗا

وَلَا

ضَرًّا

إِلَّا

مَا

شَآءَ

ٱللَّهُۚ

وَلَوۡ

كُنتُ

أَعۡلَمُ

ٱلۡغَيۡبَ

لَٱسۡتَكۡثَرۡتُ

مِنَ

ٱلۡخَيۡرِ

وَمَا

مَسَّنِيَ

ٱلسُّوٓءُۚ

إِنۡ

أَنَا۠

إِلَّا

نَذِيرٞ

وَبَشِيرٞ

لِّقَوۡمٖ

يُؤۡمِنُونَ

١٨٨

[188] จงกล่าวเถิดว่า (มุฮัมมัด) ว่าฉันไม่มีอำนาจที่จะครอบครองประโยชน์ใด ๆ และโทษใด ๆ ไว้เป็นกรรมสิทธิ์แก่ตัวของฉันได้ นอกจากสิ่งที่อัลลอฮฺทรงประสงค์เท่านั้น และหากฉันเป็นผู้ที่รู้สิ่งเร้นลับแล้ว แน่นอนฉันก็ย่อมกอบโกยสิ่งที่ดีไว้มากมายแล้ว และความชั่วร้ายก็ย่อมไม่ต้องฉันได้ ฉันมิใช้ใครอื่น นอกจากผู้ตักเตือน และผู้ประกาศข่าวดีแก่กลุ่มชนที่ศรัทธาเท่านั้น