لَّقَد

تَّابَ

ٱللَّهُ

عَلَى

ٱلنَّبِيِّ

وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ

وَٱلۡأَنصَارِ

ٱلَّذِينَ

ٱتَّبَعُوهُ

فِي

سَاعَةِ

ٱلۡعُسۡرَةِ

مِنۢ

بَعۡدِ

مَا

كَادَ

يَزِيغُ

قُلُوبُ

فَرِيقٖ

مِّنۡهُمۡ

ثُمَّ

تَابَ

عَلَيۡهِمۡۚ

إِنَّهُۥ

بِهِمۡ

رَءُوفٞ

رَّحِيمٞ

١١٧

[117] แท้จริงอัลลอฮฺทรงอภัยโทษให้แก่ท่านนะบี ชาวมุฮาญิรีน และชาวอันศ้อรแล้ว ซึ่งเขาเหล่านั้นได้ปฏิบัติตามเขา (นะบี) ในยามคับขันหลังจากที่จิตใจของชนกลุ่มหนึ่งในพวกเขา เกือบจะหันเหออกจากความจริง แล้วพระองค์ก็ทรงอภัยโทษให้แก่พวกเขา แท้จริงพระองค์นั้นเป็นผู้ทรงเมตตา ผู้ทรงกรุณาอยู่เสมอ