قَالُواْ

يَٰلُوطُ

إِنَّا

رُسُلُ

رَبِّكَ

لَن

يَصِلُوٓاْ

إِلَيۡكَۖ

فَأَسۡرِ

بِأَهۡلِكَ

بِقِطۡعٖ

مِّنَ

ٱلَّيۡلِ

وَلَا

يَلۡتَفِتۡ

مِنكُمۡ

أَحَدٌ

إِلَّا

ٱمۡرَأَتَكَۖ

إِنَّهُۥ

مُصِيبُهَا

مَآ

أَصَابَهُمۡۚ

إِنَّ

مَوۡعِدَهُمُ

ٱلصُّبۡحُۚ

أَلَيۡسَ

ٱلصُّبۡحُ

بِقَرِيبٖ

٨١

[81] พวกเขา (มลาอิกะฮฺ) กล่าวว่า โอ้ลูฏเอ๋ย พวกเราเป็นทูตของพระเจ้าของท่าน พวกเหล่านั้นจะไม่ถึงท่านได้เลย ดังนั้น ท่านจงเดินทางไปในเวลากลางคืนพร้อมกับครอบครัวของท่านและคนใดในหมู่พวกท่านอย่าได้เหลียวหลังมองเว้นแต่ภริยาของท่าน แท้จริงจะประสบแก่นางเช่นเดียวกับที่ได้ประสบแก่พวกเขา แท้จริงสัญญาของพวกเขาคือเวลาเช้า เวลาเช้านั้นใกล้เข้ามาแล้วมิใช่หรือ?