وَلَآ

أَقُولُ

لَكُمۡ

عِندِي

خَزَآئِنُ

ٱللَّهِ

وَلَآ

أَعۡلَمُ

ٱلۡغَيۡبَ

وَلَآ

أَقُولُ

إِنِّي

مَلَكٞ

وَلَآ

أَقُولُ

لِلَّذِينَ

تَزۡدَرِيٓ

أَعۡيُنُكُمۡ

لَن

يُؤۡتِيَهُمُ

ٱللَّهُ

خَيۡرًاۖ

ٱللَّهُ

أَعۡلَمُ

بِمَا

فِيٓ

أَنفُسِهِمۡ

إِنِّيٓ

إِذٗا

لَّمِنَ

ٱلظَّٰلِمِينَ

٣١

[31] และฉันมิได้กล่าวแก่พวกท่านว่า ฉันมีขุมคลังของอัลลอฮฺและฉันไม่รู้ถึงสิ่งพ้นญาณวิสัยและฉันมิได้กล่าวว่าแท้จริงฉันเป็นมลัก และมิได้กล่าวแก่บรรดาผู้ที่สายตาของพวกท่านเหยียดหยามว่า อัลลอฮฺจะไม่ทรงประทานความดีแก่พวกเขา อัลลอฮฺทรงรอบรู้ดียิ่งถึงสิ่งที่อยู่ในจิตใจของพวกเขา แท้จริง ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันจะอยู่ในหมู่ผู้อธรรมทั้งหลาย