ٱلَّذِيٓ

أَحَلَّنَا

دَارَ

ٱلۡمُقَامَةِ

مِن

فَضۡلِهِۦ

لَا

يَمَسُّنَا

فِيهَا

نَصَبٞ

وَلَا

يَمَسُّنَا

فِيهَا

لُغُوبٞ

٣٥

[35] ซึ่งพระองค์ทรงให้เราได้พำนักในสถานที่พำนักอันสถาพร ด้วยความโปรดปรานของพระองค์ ความเหน็ดเหนื่อยจะไม่ประสบแก่เราในนั้น และความเบื่อหน่าย ก็จะไม่ประสบแก่เราในนั้น