وَلَا

جُنَاحَ

عَلَيۡكُمۡ

فِيمَا

عَرَّضۡتُم

بِهِۦ

مِنۡ

خِطۡبَةِ

ٱلنِّسَآءِ

أَوۡ

أَكۡنَنتُمۡ

فِيٓ

أَنفُسِكُمۡۚ

عَلِمَ

ٱللَّهُ

أَنَّكُمۡ

سَتَذۡكُرُونَهُنَّ

وَلَٰكِن

لَّا

تُوَاعِدُوهُنَّ

سِرًّا

إِلَّآ

أَن

تَقُولُواْ

قَوۡلٗا

مَّعۡرُوفٗاۚ

وَلَا

تَعۡزِمُواْ

عُقۡدَةَ

ٱلنِّكَاحِ

حَتَّىٰ

يَبۡلُغَ

ٱلۡكِتَٰبُ

أَجَلَهُۥۚ

وَٱعۡلَمُوٓاْ

أَنَّ

ٱللَّهَ

يَعۡلَمُ

مَا

فِيٓ

أَنفُسِكُمۡ

فَٱحۡذَرُوهُۚ

وَٱعۡلَمُوٓاْ

أَنَّ

ٱللَّهَ

غَفُورٌ

حَلِيمٞ

٢٣٥

[235] และไม่มีบาปใด ๆ แก่พวกเจ้า ในสิ่งที่พวกเจ้ากล่าวเป็นนัยในการขอหญิง และสิ่งที่พวกเจ้าเก็บงำไว้ในใจของพวกเจ้า อัลลอฮฺทรงรู้ว่าพวกเจ้าจะบอกกล่าวแก่นางให้ทราบ แต่ทว่าพวกเจ้าอย่าได้สัญญาแก่นางเป็นการลับ นอกจากพวกเจ้าจะกล่าวถ้อยคำอันดีเท่านั้น และจงอย่าปลงใจซึ่งการทำพิธีแต่งงานจนกว่าเวลาที่ถูกกำหนดไว้จะบรรลุถึงความสิ้นสุดของมัน และพึงรู้เถิดว่า แท้จริงอัลลอฮฺทรงรู้สิ่งที่อยู่ในจิตใจของพวกเจ้า พวกเจ้าจงสังวรณ์พระองค์ไว้เถิด และพึงรู้ไว้เถิดว่า อัลลอฮฺนั้น เป็นผู้ทรงอภัยโทษ ผู้ทรงหนักแน่น