هَٰٓأَنتُمۡ

أُوْلَآءِ

تُحِبُّونَهُمۡ

وَلَا

يُحِبُّونَكُمۡ

وَتُؤۡمِنُونَ

بِٱلۡكِتَٰبِ

كُلِّهِۦ

وَإِذَا

لَقُوكُمۡ

قَالُوٓاْ

ءَامَنَّا

وَإِذَا

خَلَوۡاْ

عَضُّواْ

عَلَيۡكُمُ

ٱلۡأَنَامِلَ

مِنَ

ٱلۡغَيۡظِۚ

قُلۡ

مُوتُواْ

بِغَيۡظِكُمۡۗ

إِنَّ

ٱللَّهَ

عَلِيمُۢ

بِذَاتِ

ٱلصُّدُورِ

١١٩

[119] ถึงรู้เถิดว่า พวกเจ้านี้แหละรักใคร่พวกเขาทั้ง ๆ ที่พวกเขาไม่รักใคร่พวกเจ้า และพวกเจ้าศรัทธาต่อคัมภีร์ทุกเล่ม และเมื่อพวกเขาพบพวกเจ้า พวกเขาก็กล่าวว่า พวกเราศรัทธากันแล้ว และเมื่อพวกเขาอยู่แต่ลำพัง พวกเขาก็กัดนิ้วมือ เนื่องจากความเคียดแค้นพวกเจ้า จงกล่าเถิด (มุฮัมมัด) ว่า พวกเจ้าจงตายด้วยความเคียดแค้นของพวกเจ้าเถิด แท้จริงอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงรอบรู้สิ่งที่อยู่ในหัวอกทั้งหลาย