فَمَن

لَّمۡ

يَجِدۡ

فَصِيَامُ

شَهۡرَيۡنِ

مُتَتَابِعَيۡنِ

مِن

قَبۡلِ

أَن

يَتَمَآسَّاۖ

فَمَن

لَّمۡ

يَسۡتَطِعۡ

فَإِطۡعَامُ

سِتِّينَ

مِسۡكِينٗاۚ

ذَٰلِكَ

لِتُؤۡمِنُواْ

بِٱللَّهِ

وَرَسُولِهِۦۚ

وَتِلۡكَ

حُدُودُ

ٱللَّهِۗ

وَلِلۡكَٰفِرِينَ

عَذَابٌ

أَلِيمٌ

٤

[4] ส่วนผู้ที่ไม่สามารถหา (ทาส) ได้ ก็ต้องถือศีลอดสองเดือนติดต่อกัน ก่อนที่เขาทั้งสองจะแตะต้องต่อกัน (ร่วมหลับนอน) สำหรับผู้ที่ไม่สามารถจะถือศีลอดได้ ก็ต้องให้อาหารแก่คนยากจนจำนวนหกสิบคน ทั้งนี้เพื่อจะให้พวกเจ้าศรัทธาต่ออัลลอฮฺ และรอซูลของพระองค์ นั่นคือขอบเขตของอัลลอฮฺ และสำหรับพวกปฏิเสธศรัทธานั้น จะได้รับการลงโทษอย่างเจ็บปวด