مَا

قُلۡتُ

لَهُمۡ

إِلَّا

مَآ

أَمَرۡتَنِي

بِهِۦٓ

أَنِ

ٱعۡبُدُواْ

ٱللَّهَ

رَبِّي

وَرَبَّكُمۡۚ

وَكُنتُ

عَلَيۡهِمۡ

شَهِيدٗا

مَّا

دُمۡتُ

فِيهِمۡۖ

فَلَمَّا

تَوَفَّيۡتَنِي

كُنتَ

أَنتَ

ٱلرَّقِيبَ

عَلَيۡهِمۡۚ

وَأَنتَ

عَلَىٰ

كُلِّ

شَيۡءٖ

شَهِيدٌ

١١٧

[117] ข้าพระองค์มิได้กล่าวแก่พวกเขา นอกจากสิ่งที่พระองค์ใช้ข้าพระองค์เท่านั้น ที่ว่าท่านทั้งหลายจงเคารพสักการะต่ออัลลอฮฺ ผู้เป็นเจ้าของฉัน และเป็นพระเจ้าของพวกท่านด้วย และข้าพระองค์ย่อมเป็นพยานยืนยันต่อพวกเขาในระยะเวลาที่ข้าพระองค์อยู่ในหมู่พวกเขา ครั้นเมื่อพระองค์ได้ทรงรับข้าพระองค์ไปแล้ว พระองค์ท่านก็เป็นผู้ดูและพวกเขา และพระองค์ทรงเป็นสักขีพยานในทุกสิ่ง