وَأَمَّا

ٱلۡجِدَارُ

فَكَانَ

لِغُلَٰمَيۡنِ

يَتِيمَيۡنِ

فِي

ٱلۡمَدِينَةِ

وَكَانَ

تَحۡتَهُۥ

كَنزٞ

لَّهُمَا

وَكَانَ

أَبُوهُمَا

صَٰلِحٗا

فَأَرَادَ

رَبُّكَ

أَن

يَبۡلُغَآ

أَشُدَّهُمَا

وَيَسۡتَخۡرِجَا

كَنزَهُمَا

رَحۡمَةٗ

مِّن

رَّبِّكَۚ

وَمَا

فَعَلۡتُهُۥ

عَنۡ

أَمۡرِيۚ

ذَٰلِكَ

تَأۡوِيلُ

مَا

لَمۡ

تَسۡطِع

عَّلَيۡهِ

صَبۡرٗا

٨٢

[82] และส่วนเรื่องของกำแพงนั้น มันเป็นของเด็กผู้ชายกำพร้าสองคนที่อยู่ในเมือง และใต้กำแพงนั้นมีขุมทรัพย์ของเขาทั้งสอง และพ่อของเด็กทั้งสองก็เป็นคนดี ดังนั้น พระผู้เป็นเจ้าของท่านทรงประสงค์ที่จะให้เด็กทั้งสองบรรลุสู่ความเป็นผู้ใหญ่ และจะให้เด็กทั้งสองเอาขุมทรัพย์ของทั้งสองออกมาเอง เป็นความเมตตาจากพระผู้เป็นเจ้าของท่าน และฉันมิได้ทำสิ่งนั้นตามความพอใจของฉัน นั่นคือความหมายที่ท่านไม่สามารถมีความอดทนในสิ่งนั้น ๆ ได้