فَلَمَّا

جَاوَزَا

قَالَ

لِفَتَىٰهُ

ءَاتِنَا

غَدَآءَنَا

لَقَدۡ

لَقِينَا

مِن

سَفَرِنَا

هَٰذَا

نَصَبٗا

٦٢

[62] ครั้นเมื่อทั้งสองเดินเลยต่อไปอีก เขาได้กล่าวแก่คนใช้หนุ่มของเขาว่า จงนำอาหารกลางวันของเราออกมา โดยแน่นอน เราได้รับความลำบากจากการเดินทางของเรานี้