وَمَنۡ

أَظۡلَمُ

مِمَّن

ذُكِّرَ

بِـَٔايَٰتِ

رَبِّهِۦ

فَأَعۡرَضَ

عَنۡهَا

وَنَسِيَ

مَا

قَدَّمَتۡ

يَدَاهُۚ

إِنَّا

جَعَلۡنَا

عَلَىٰ

قُلُوبِهِمۡ

أَكِنَّةً

أَن

يَفۡقَهُوهُ

وَفِيٓ

ءَاذَانِهِمۡ

وَقۡرٗاۖ

وَإِن

تَدۡعُهُمۡ

إِلَى

ٱلۡهُدَىٰ

فَلَن

يَهۡتَدُوٓاْ

إِذًا

أَبَدٗا

٥٧

[57] และผู้ใดจะอธรรมยิ่งไปกว่าผู้ที่ถูกตักเตือนให้รำลึก ด้วยโองการทั้งหลายของพระผู้เป็นเจ้าของเขา แล้วเขาก็หันหลังห่างออกไป แล้วลืมสิ่งที่มือทั้งสองของเขาประกอบไว้ แท้จริงเราได้ทำฝาปิดบนหัวใจของพวกเขา ในการที่พวกเขาจะเข้าใจมัน และในหูของพวกเขานั้นหนวก และถ้าเจ้าเรียกร้องพวกเขาไปสู่แนวทางที่ถูกต้อง พวกเขาจะไม่อยู่ในแนวทางที่ถูกต้องนั้นเลย