إِذۡ

جَعَلَ

ٱلَّذِينَ

كَفَرُواْ

فِي

قُلُوبِهِمُ

ٱلۡحَمِيَّةَ

حَمِيَّةَ

ٱلۡجَٰهِلِيَّةِ

فَأَنزَلَ

ٱللَّهُ

سَكِينَتَهُۥ

عَلَىٰ

رَسُولِهِۦ

وَعَلَى

ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

وَأَلۡزَمَهُمۡ

كَلِمَةَ

ٱلتَّقۡوَىٰ

وَكَانُوٓاْ

أَحَقَّ

بِهَا

وَأَهۡلَهَاۚ

وَكَانَ

ٱللَّهُ

بِكُلِّ

شَيۡءٍ

عَلِيمٗا

٢٦

[26] ขณะที่พวกปฏิเสธศรัทธาได้ทำให้ความหยิ่งยโสมีขึ้นในจิตใจของพวกเขาซึ่งเป็นความหยิ่งยโส ในสมัยแห่งความงมงาย อัลลอฮฺจึงประทานความเงียบสงบของพระองค์ให้แก่รอซูลของพระองค์ และแก่บรรดาผู้ศรัทธา และทรงให้พวกเขาตั้งมั่นอยู่บนคำกล่าวแห่งความยำเกรง (คำกล่าวชาฮาดะฮฺ) โดยที่พวกเขามีสิทธิยิ่งต่อคำกล่าวนี้ และเหมาะสมคู่ควรยิ่งอีกด้วย และอัลลอฮฺนั้นทรงรอบรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง