لِلۡفُقَرَآءِ

ٱلَّذِينَ

أُحۡصِرُواْ

فِي

سَبِيلِ

ٱللَّهِ

لَا

يَسۡتَطِيعُونَ

ضَرۡبٗا

فِي

ٱلۡأَرۡضِ

يَحۡسَبُهُمُ

ٱلۡجَاهِلُ

أَغۡنِيَآءَ

مِنَ

ٱلتَّعَفُّفِ

تَعۡرِفُهُم

بِسِيمَٰهُمۡ

لَا

يَسۡـَٔلُونَ

ٱلنَّاسَ

إِلۡحَافٗاۗ

وَمَا

تُنفِقُواْ

مِنۡ

خَيۡرٖ

فَإِنَّ

ٱللَّهَ

بِهِۦ

عَلِيمٌ

٢٧٣

[273] (คือให้บริจาคทาน) แก่บรรดาผู้ที่ยากจนที่ถูกจำกัดตัวให้อยู่ในทางของอัลลอฮฺ โดยที่พวกเขาไม่สามารถจะเดินทางไปในดินแดนอื่น ๆ ได้ (เพื่อประกอบอาชีพ) ผู้ที่ไม่รู้คิดว่าพวกเขาเป็นผู้มั่งมีอันเนื่องจากความสงบเสงี่ยมเจียมตัว โดยที่เจ้าจะรู้จักเขาได้ ด้วยเครื่องหมายของพวกเขา พวกเขาจะไม่ขอจากผู้คนในสภาพเซ้าซี้ และสิ่งดีใด ๆ ที่พวกเจ้าบริจาคไปนั้น แท้จริงอัลลอฮฺทรงรู้ดีในสิ่งนั้น