۞ أَلَمۡ

تَرَ

إِلَى

ٱلَّذِينَ

خَرَجُواْ

مِن

دِيَٰرِهِمۡ

وَهُمۡ

أُلُوفٌ

حَذَرَ

ٱلۡمَوۡتِ

فَقَالَ

لَهُمُ

ٱللَّهُ

مُوتُواْ

ثُمَّ

أَحۡيَٰهُمۡۚ

إِنَّ

ٱللَّهَ

لَذُو

فَضۡلٍ

عَلَى

ٱلنَّاسِ

وَلَٰكِنَّ

أَكۡثَرَ

ٱلنَّاسِ

لَا

يَشۡكُرُونَ

٢٤٣

[243] เจ้ามิได้มองดู บรรดาผู้ที่ออกจากบ้านของพวกเขาดอกหรือ โดยที่พวกเขามีจำนวนเป็นพันๆ คน ทั้งนี้เพราะกลัวความตาย แล้วอัลลอฮฺก็ได้ประกาศิตแก่พวกเขาว่า พวกเจ้าจงตายเสียเถิด ภายหลังพระองค์ทรงให้พวกเขามีชีวิตขึ้นใหม่ แท้จริงอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้มีบุญคุณแก่มนุษย์ แต่ทว่ามนุษย์ส่วนมากไม่ขอบพระคุณ