فَمَنۡ

خَافَ

مِن

مُّوصٖ

جَنَفًا

أَوۡ

إِثۡمٗا

فَأَصۡلَحَ

بَيۡنَهُمۡ

فَلَآ

إِثۡمَ

عَلَيۡهِۚ

إِنَّ

ٱللَّهَ

غَفُورٞ

رَّحِيمٞ

١٨٢

[182] แล้วผู้ใดเกรงว่า ผู้ทำพินัยกรรมมีความไม่เป็นธรรม (โดยไม่รู้) หรือกระทำความผิด (โดยเจตนา) แล้ว แล้ว เขาได้ประนีประนอมในระหว่างพวกเขา ก็ไม่มีโทษใด ๆ แก่เขา แท้จริงอัลลอฮฺ เป็นผู้อภัยผู้ทรงเมตตาเสมอ