قُلۡ

أَنَدۡعُواْ

مِن

دُونِ

ٱللَّهِ

مَا

لَا

يَنفَعُنَا

وَلَا

يَضُرُّنَا

وَنُرَدُّ

عَلَىٰٓ

أَعۡقَابِنَا

بَعۡدَ

إِذۡ

هَدَىٰنَا

ٱللَّهُ

كَٱلَّذِي

ٱسۡتَهۡوَتۡهُ

ٱلشَّيَٰطِينُ

فِي

ٱلۡأَرۡضِ

حَيۡرَانَ

لَهُۥٓ

أَصۡحَٰبٞ

يَدۡعُونَهُۥٓ

إِلَى

ٱلۡهُدَى

ٱئۡتِنَاۗ

قُلۡ

إِنَّ

هُدَى

ٱللَّهِ

هُوَ

ٱلۡهُدَىٰۖ

وَأُمِرۡنَا

لِنُسۡلِمَ

لِرَبِّ

ٱلۡعَٰلَمِينَ

٧١

[71] จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) ว่า เราจะวิงวอน ขอต่อสิ่งที่ไม่ให้คุณแก่เราได้ และไม่ให้โทษแก่เราได้อื่นจากอัลลอฮฺกระนั้นหรือ และเราก็จะถูกให้หันส้นเท้าของเรากลับ หลังจากที่อัลลอฮฺได้ทรงแนะนำเราแล้ว ดั่งผู้ที่พวกชัยฏอนได้ทำให้เขาหลงไปในแผ่นดินในสภาพที่งงงวย ซึ่งเขามีเพื่อน ๆ เรียกร้องเขาให้ไปสู่คำแนะนำที่ถูกต้องว่า จงมาหาพวกเราเถิด จงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) ว่าแท้จริงคำแนะนำของอัลลอฮฺเท่านั้นคือคำแนะนำ (ที่แท้จริง) และพวกเราได้รับบัญชาให้เราสวามิภักดิ์แด่พระผู้เป็นเจ้าแห่งสากลโลกเท่านั้น