وَمَا

كَانَ

قَوۡلَهُمۡ

إِلَّآ

أَن

قَالُواْ

رَبَّنَا

ٱغۡفِرۡ

لَنَا

ذُنُوبَنَا

وَإِسۡرَافَنَا

فِيٓ

أَمۡرِنَا

وَثَبِّتۡ

أَقۡدَامَنَا

وَٱنصُرۡنَا

عَلَى

ٱلۡقَوۡمِ

ٱلۡكَٰفِرِينَ

١٤٧

Fjala e tyre nuk ishte jetër pos vetëm: “Zoti ynë, na i falë mëkatet tona dhe lëshimet në punët tna dhe na forco në vendet tona (në luftë), nduhmona kundër popullit jobesimtar!”