خَٰشِعَةً

أَبۡصَٰرُهُمۡ

تَرۡهَقُهُمۡ

ذِلَّةٞۚ

ذَٰلِكَ

ٱلۡيَوۡمُ

ٱلَّذِي

كَانُواْ

يُوعَدُونَ

٤٤

(در حالی‌که) چشم‌هایشان (از شرم و وحشت) به زیر افتاده، و ذلت (و خواری) آن‌ها را پوشانده است. این همان روزی است که به آن‌ها وعده داده می‌شد.