۞ وَتَرَى

ٱلشَّمۡسَ

إِذَا

طَلَعَت

تَّزَٰوَرُ

عَن

كَهۡفِهِمۡ

ذَاتَ

ٱلۡيَمِينِ

وَإِذَا

غَرَبَت

تَّقۡرِضُهُمۡ

ذَاتَ

ٱلشِّمَالِ

وَهُمۡ

فِي

فَجۡوَةٖ

مِّنۡهُۚ

ذَٰلِكَ

مِنۡ

ءَايَٰتِ

ٱللَّهِۗ

مَن

يَهۡدِ

ٱللَّهُ

فَهُوَ

ٱلۡمُهۡتَدِۖ

وَمَن

يُضۡلِلۡ

فَلَن

تَجِدَ

لَهُۥ

وَلِيّٗا

مُّرۡشِدٗا

١٧

و خورشید را می‌دیدی که به هنگام طلوع به سمت راست غار‌شان متمایل می‌گردد، و به هنگام غروب ایشان را وا گذاشته به سمت چپ متمایل میگردد، و آن‌ها در محل وسیعی از آن (غار) قرار داشتند، این از آیات الله است، هر کس را هدایت کند، پس او هدایت یافته (واقعی) است، و هرکه را گمراه کند، سرپرست و راهنمائی هرگز برای او نخواهی یافت.