وَأَمَّآ

إِذَا

مَا

ٱبۡتَلَىٰهُ

فَقَدَرَ

عَلَيۡهِ

رِزۡقَهُۥ

فَيَقُولُ

رَبِّيٓ

أَهَٰنَنِ

١٦

و اما هنگامی‌که او را بیازماید، پس روزیش را بر او تنگ گیرد (ناامید می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».