فَلَمَّا

رَأَوۡهُ

عَارِضٗا

مُّسۡتَقۡبِلَ

أَوۡدِيَتِهِمۡ

قَالُواْ

هَٰذَا

عَارِضٞ

مُّمۡطِرُنَاۚ

بَلۡ

هُوَ

مَا

ٱسۡتَعۡجَلۡتُم

بِهِۦۖ

رِيحٞ

فِيهَا

عَذَابٌ

أَلِيمٞ

٢٤

پس هنگامی‌که آن (عذاب) را به صورت ابری که رو به راه و ادیهایشان است، دیدند، (خوشحال شدند) گفتند: «این ابری است که بر ما (باران) می‌بارد». (هود گفت: نه،) بلکه این همان (عذابی) است که در آمدنش شتاب می‌کردید، بادی است که عذاب دردناکی در آن است.