وقيل ادعوا شركاءكم فدعوهم فلم يستجيبوا لهم وراوا العذاب لو انهم كانوا يهتدون ٦٤
وَقِيلَ ٱدْعُوا۟ شُرَكَآءَكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا۟ لَهُمْ وَرَأَوُا۟ ٱلْعَذَابَ ۚ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا۟ يَهْتَدُونَ ٦٤
وَقِیْلَ
ادْعُوْا
شُرَكَآءَكُمْ
فَدَعَوْهُمْ
فَلَمْ
یَسْتَجِیْبُوْا
لَهُمْ
وَرَاَوُا
الْعَذَابَ ۚ
لَوْ
اَنَّهُمْ
كَانُوْا
یَهْتَدُوْنَ
۟
3
[ وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ] وه‌ خوای گه‌وره‌ ئه‌فه‌رمووێ: ده‌ی ئه‌و كه‌سانه‌ی كه‌ كردبووتان به‌ شه‌ریك بۆ خوای گه‌وره‌ بانگیان بكه‌ن با سه‌رتان بخه‌ن، یان سزاتان لێ دوورخه‌نه‌وه‌ [ فَدَعَوْهُمْ ] ئه‌وانیش بانگیان ئه‌كه‌ن [ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ ] كه‌س وه‌ڵامیان ناداته‌وه‌ [ وَرَأَوُا الْعَذَابَ ] وه‌ سزای خوای گه‌وره‌ ئه‌بینن، سه‌ركرده‌كان و شوێنكه‌وتوان پێكه‌وه‌ ئه‌خرێنه‌ ناو سزای ئاگری دۆزه‌خه‌وه‌ [ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ (٦٤) ] كه‌ ئاگرى دۆزه‌خ ده‌بینن ئاواته‌خوازن كه‌ له‌ دونیا هیدایه‌تیان وه‌رگرتایه‌و موسڵمان بوونایا.