فكلي واشربي وقري عينا فاما ترين من البشر احدا فقولي اني نذرت للرحمان صوما فلن اكلم اليوم انسيا ٢٦
فَكُلِى وَٱشْرَبِى وَقَرِّى عَيْنًۭا ۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ ٱلْبَشَرِ أَحَدًۭا فَقُولِىٓ إِنِّى نَذَرْتُ لِلرَّحْمَـٰنِ صَوْمًۭا فَلَنْ أُكَلِّمَ ٱلْيَوْمَ إِنسِيًّۭا ٢٦
فَكُلِیْ
وَاشْرَبِیْ
وَقَرِّیْ
عَیْنًا ۚ
فَاِمَّا
تَرَیِنَّ
مِنَ
الْبَشَرِ
اَحَدًا ۙ
فَقُوْلِیْۤ
اِنِّیْ
نَذَرْتُ
لِلرَّحْمٰنِ
صَوْمًا
فَلَنْ
اُكَلِّمَ
الْیَوْمَ
اِنْسِیًّا
۟ۚ
3
[ فَكُلِي وَاشْرَبِي ] له‌ خورما ته‌ڕه‌كه‌ بخۆ و له‌ ئاوه‌كه‌ بخۆره‌وه‌ (هیچ شتێك وه‌كو خورماى ته‌ڕ بۆ ئافره‌تى زه‌یستان به‌سوود نیه‌) [ وَقَرِّي عَيْنًا ] وه‌ چاوڕۆشنابه‌ پێی و خۆت له‌ خه‌فه‌ت دوورخه‌ره‌وه‌ [ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِي إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمَنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا (٢٦) ] وه‌ ئه‌گه‌ر هه‌ر مرۆڤێكت بینی ئه‌وه‌ به‌ ئاماژه‌ پێیان بڵێ: من نه‌زرم كردووه‌ بۆ په‌روه‌ردگارم كه‌ خۆم بگرمه‌وه‌ له‌ قسه‌ كردن و ئه‌مڕۆ قسه‌ له‌گه‌ڵ هیچ مرۆڤێكدا ناكه‌م (وتراوه‌ له‌ به‌رۆژوو بوونى ئه‌واندا خواردن و قسه‌ كردنیش حه‌رام بووه‌).