وَٱخۡتَارَ

مُوسَىٰ

قَوۡمَهُۥ

سَبۡعِينَ

رَجُلٗا

لِّمِيقَٰتِنَاۖ

فَلَمَّآ

أَخَذَتۡهُمُ

ٱلرَّجۡفَةُ

قَالَ

رَبِّ

لَوۡ

شِئۡتَ

أَهۡلَكۡتَهُم

مِّن

قَبۡلُ

وَإِيَّٰيَۖ

أَتُهۡلِكُنَا

بِمَا

فَعَلَ

ٱلسُّفَهَآءُ

مِنَّآۖ

إِنۡ

هِيَ

إِلَّا

فِتۡنَتُكَ

تُضِلُّ

بِهَا

مَن

تَشَآءُ

وَتَهۡدِي

مَن

تَشَآءُۖ

أَنتَ

وَلِيُّنَا

فَٱغۡفِرۡ

لَنَا

وَٱرۡحَمۡنَاۖ

وَأَنتَ

خَيۡرُ

ٱلۡغَٰفِرِينَ

١٥٥

Musa, tayin ettiğimiz müddette milletinden yetmiş kişi seçti; onları sarsıntı tutunca dedi ki: "Rabbim! Dileseydin daha önce beni ve onları yok ederdin, aramızdaki beyinsizlerin yaptıklarından ötürü bizi yok eder misin? Bu, Senin imtihanından başka birşey değildir, bununla dilediğini saptırır, dilediğini doğru yola iletirsin; bizim dostumuz Sensin; bizi bağışla, bize merhamet et. Sen bağışlayanların en iyisisin."