ٱلَّذِينَ

يَذۡكُرُونَ

ٱللَّهَ

قِيَٰمٗا

وَقُعُودٗا

وَعَلَىٰ

جُنُوبِهِمۡ

وَيَتَفَكَّرُونَ

فِي

خَلۡقِ

ٱلسَّمَٰوَٰتِ

وَٱلۡأَرۡضِ

رَبَّنَا

مَا

خَلَقۡتَ

هَٰذَا

بَٰطِلٗا

سُبۡحَٰنَكَ

فَقِنَا

عَذَابَ

ٱلنَّارِ

١٩١

Onlar ayakta iken, otururken, yan yatarken Allah'ı anarlar; göklerin ve yerin yaratılışını düşünürler: "Rabbimiz! Sen bunu boşuna yaratmadın, Sen münezzehsin. Bizi ateşin azabından koru"