وَلِيَعۡلَمَ

ٱلَّذِينَ

نَافَقُواْۚ

وَقِيلَ

لَهُمۡ

تَعَالَوۡاْ

قَٰتِلُواْ

فِي

سَبِيلِ

ٱللَّهِ

أَوِ

ٱدۡفَعُواْۖ

قَالُواْ

لَوۡ

نَعۡلَمُ

قِتَالٗا

لَّٱتَّبَعۡنَٰكُمۡۗ

هُمۡ

لِلۡكُفۡرِ

يَوۡمَئِذٍ

أَقۡرَبُ

مِنۡهُمۡ

لِلۡإِيمَٰنِۚ

يَقُولُونَ

بِأَفۡوَٰهِهِم

مَّا

لَيۡسَ

فِي

قُلُوبِهِمۡۚ

وَٱللَّهُ

أَعۡلَمُ

بِمَا

يَكۡتُمُونَ

١٦٧

İki topluluğun karşılaştığı günde başınıza gelen, Allah'ın izniyledir. Bu, inananları da, münafıklık edenleri de belirtmesi içindir. Münafıklık edenlere: "gelin, Allah yolunda savaşın, veya hiç olmazsa savunmada bulunun" dendiği zaman: "Eğer savaşmayı bilseydik, ardınızdan gelirdik" dediler. O gün, onlar imandan çok inkara yakındılar. Kalblerinde olmayanı ağızlarıyla söylüyorlar. Allah gizlediklerini onlardan iyi bilir.