فَإِذَا

مَسَّ

ٱلۡإِنسَٰنَ

ضُرّٞ

دَعَانَا

ثُمَّ

إِذَا

خَوَّلۡنَٰهُ

نِعۡمَةٗ

مِّنَّا

قَالَ

إِنَّمَآ

أُوتِيتُهُۥ

عَلَىٰ

عِلۡمِۭۚ

بَلۡ

هِيَ

فِتۡنَةٞ

وَلَٰكِنَّ

أَكۡثَرَهُمۡ

لَا

يَعۡلَمُونَ

٤٩

İnsanın başına bir sıkıntı gelince Bize yalvarır. Sonra katımızdan ona bir nimet verdiğimiz zaman: "Bu bana bilgimden dolayı verilmiştir" der. Hayır; o bir imtihandır, fakat çokları bilmezler.