وَلَوۡ

جَعَلۡنَٰهُ

قُرۡءَانًا

أَعۡجَمِيّٗا

لَّقَالُواْ

لَوۡلَا

فُصِّلَتۡ

ءَايَٰتُهُۥٓۖ

ءَا۬عۡجَمِيّٞ

وَعَرَبِيّٞۗ

قُلۡ

هُوَ

لِلَّذِينَ

ءَامَنُواْ

هُدٗى

وَشِفَآءٞۚ

وَٱلَّذِينَ

لَا

يُؤۡمِنُونَ

فِيٓ

ءَاذَانِهِمۡ

وَقۡرٞ

وَهُوَ

عَلَيۡهِمۡ

عَمًىۚ

أُوْلَٰٓئِكَ

يُنَادَوۡنَ

مِن

مَّكَانِۭ

بَعِيدٖ

٤٤

Biz bu Kuran'ı yabancı bir dil ile ortaya koysaydık: "Ayetleri uzun açıklanmalı değil miydi? Araba yabancı bir dille söylenir mi?" derlerdi. De ki: "Bu, inananlara doğruluk rehberi ve gönüllerine şifadır." İnanmayanların kulaklarında ağırlık vardır ve onlara kapalıdır; sanki bunlara uzak bir mesafeden sesleniliyor da anlamıyorlar.