قَالَ

ٱلَّذِي

عِندَهُۥ

عِلۡمٞ

مِّنَ

ٱلۡكِتَٰبِ

أَنَا۠

ءَاتِيكَ

بِهِۦ

قَبۡلَ

أَن

يَرۡتَدَّ

إِلَيۡكَ

طَرۡفُكَۚ

فَلَمَّا

رَءَاهُ

مُسۡتَقِرًّا

عِندَهُۥ

قَالَ

هَٰذَا

مِن

فَضۡلِ

رَبِّي

لِيَبۡلُوَنِيٓ

ءَأَشۡكُرُ

أَمۡ

أَكۡفُرُۖ

وَمَن

شَكَرَ

فَإِنَّمَا

يَشۡكُرُ

لِنَفۡسِهِۦۖ

وَمَن

كَفَرَ

فَإِنَّ

رَبِّي

غَنِيّٞ

كَرِيمٞ

٤٠

Kitabın bilgisine sahip olan biri: "Gözünü açıp kapamadan ben onu sana getiririm" dedi. Süleyman, tahtı yanına yerleşivermiş görünce: "Bu, şükür mü edeceğim yoksa nankörlük mü edeceğim diye beni sınayan Rabbimin lütfundandır. Şükreden ancak kendisi için şükretmiş olur; fakat nankörlük eden bilsin ki Rabbim müstağnidir, kerem sahibidir" dedi.