وَإِذۡ

تَقُولُ

لِلَّذِيٓ

أَنۡعَمَ

ٱللَّهُ

عَلَيۡهِ

وَأَنۡعَمۡتَ

عَلَيۡهِ

أَمۡسِكۡ

عَلَيۡكَ

زَوۡجَكَ

وَٱتَّقِ

ٱللَّهَ

وَتُخۡفِي

فِي

نَفۡسِكَ

مَا

ٱللَّهُ

مُبۡدِيهِ

وَتَخۡشَى

ٱلنَّاسَ

وَٱللَّهُ

أَحَقُّ

أَن

تَخۡشَىٰهُۖ

فَلَمَّا

قَضَىٰ

زَيۡدٞ

مِّنۡهَا

وَطَرٗا

زَوَّجۡنَٰكَهَا

لِكَيۡ

لَا

يَكُونَ

عَلَى

ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

حَرَجٞ

فِيٓ

أَزۡوَٰجِ

أَدۡعِيَآئِهِمۡ

إِذَا

قَضَوۡاْ

مِنۡهُنَّ

وَطَرٗاۚ

وَكَانَ

أَمۡرُ

ٱللَّهِ

مَفۡعُولٗا

٣٧

Allah'ın nimet verdiği ve senin de nimetlendirdiğin kimseye: "Eşini bırakma, Allah'tan sakın" diyor, Allah'ın açığa vuracağı şeyi içinde saklıyordun. İnsanlardan çekiniyordun; oysa Allah'tan çekinmen daha uygundu. Sonunda Zeyd eşiyle ilgisini kestiğinde onu seninle evlendirdik, ki evlatlıkları eşleriyle ilgilerini kestiklerinde onlarla evlenmek konusunda müminlere bir sorumluluk olmadığı bilinsin. Allah'ın buyruğu yerine gelecektir.