هَٰٓأَنتُمۡ

أُوْلَآءِ

تُحِبُّونَهُمۡ

وَلَا

يُحِبُّونَكُمۡ

وَتُؤۡمِنُونَ

بِٱلۡكِتَٰبِ

كُلِّهِۦ

وَإِذَا

لَقُوكُمۡ

قَالُوٓاْ

ءَامَنَّا

وَإِذَا

خَلَوۡاْ

عَضُّواْ

عَلَيۡكُمُ

ٱلۡأَنَامِلَ

مِنَ

ٱلۡغَيۡظِۚ

قُلۡ

مُوتُواْ

بِغَيۡظِكُمۡۗ

إِنَّ

ٱللَّهَ

عَلِيمُۢ

بِذَاتِ

ٱلصُّدُورِ

١١٩

İşte siz, onlar sizi sevmezken onları seven ve Kitapların bütününe inanan kimselersiniz. Size rastladıkları zaman: "İnandık" derler, yalnız kaldıklarında da, size öfkelerinden parmaklarını ısırırlar. De ki: "Öfkenizden çatlayın". Allah kalblerde olanı bilir.