فَلَمَّا

نَسُواْ

مَا

ذُكِّرُواْ

بِهِۦ

فَتَحۡنَا

عَلَيۡهِمۡ

أَبۡوَٰبَ

كُلِّ

شَيۡءٍ

حَتَّىٰٓ

إِذَا

فَرِحُواْ

بِمَآ

أُوتُوٓاْ

أَخَذۡنَٰهُم

بَغۡتَةٗ

فَإِذَا

هُم

مُّبۡلِسُونَ

٤٤

Kendilerine hatırlatılanı unuttuklarında, onlara her şeyin kapısını açtık; kendilerine verilene sevinince ansızın onları yakaladık da umutsuz kalıverdiler.