وَلَقَدۡ

مَكَّنَّٰهُمۡ

فِيمَآ

إِن

مَّكَّنَّٰكُمۡ

فِيهِ

وَجَعَلۡنَا

لَهُمۡ

سَمۡعٗا

وَأَبۡصَٰرٗا

وَأَفۡـِٔدَةٗ

فَمَآ

أَغۡنَىٰ

عَنۡهُمۡ

سَمۡعُهُمۡ

وَلَآ

أَبۡصَٰرُهُمۡ

وَلَآ

أَفۡـِٔدَتُهُم

مِّن

شَيۡءٍ

إِذۡ

كَانُواْ

يَجۡحَدُونَ

بِـَٔايَٰتِ

ٱللَّهِ

وَحَاقَ

بِهِم

مَّا

كَانُواْ

بِهِۦ

يَسۡتَهۡزِءُونَ

٢٦

And olsun ki onlara, size vermediğimiz servet ve imkanı vermiştik. Onlara kulaklar, gözler ve kalbler vermiştik; ama kulakları, gözleri ve kalbleri onlara bir fayda sağlamadı, zira, Allah'ın ayetlerini bile bile inkar ediyorlardı, alaya aldıkları şeyler onları kuşatıp yokediverdi.