فَخَلَفَ

مِنۢ

بَعۡدِهِمۡ

خَلۡفٞ

وَرِثُواْ

ٱلۡكِتَٰبَ

يَأۡخُذُونَ

عَرَضَ

هَٰذَا

ٱلۡأَدۡنَىٰ

وَيَقُولُونَ

سَيُغۡفَرُ

لَنَا

وَإِن

يَأۡتِهِمۡ

عَرَضٞ

مِّثۡلُهُۥ

يَأۡخُذُوهُۚ

أَلَمۡ

يُؤۡخَذۡ

عَلَيۡهِم

مِّيثَٰقُ

ٱلۡكِتَٰبِ

أَن

لَّا

يَقُولُواْ

عَلَى

ٱللَّهِ

إِلَّا

ٱلۡحَقَّ

وَدَرَسُواْ

مَا

فِيهِۗ

وَٱلدَّارُ

ٱلۡأٓخِرَةُ

خَيۡرٞ

لِّلَّذِينَ

يَتَّقُونَۚ

أَفَلَا

تَعۡقِلُونَ

١٦٩

[169] แล้วได้มีกลุ่มชั่วกลุ่มหนึ่งสืบแทนหลังจากพวกเขา ซึ่งได้รับช่วงคัมภีร์ไว้ โดยที่พวกเขารับเอาสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ แห่งโลกนี้ และกล่าวว่ามันจะถูกอภัยให้แก่เราและหากมีสิ่งเล็ก ๆ น้อยๆ เยี่ยงเดียวกันนั้นมายังพวกเขา พวกเขาก็รับเอามันอีก มิได้ถูกเอาแก่พวกเขาดอกหรือ ซึ่งข้อสัญญาแห่งคัมภีร์ว่า พวกเขาจะไม่กล่าวพาดพิงเกี่ยวกับอัลลอฮฺ นอกจากความจริงเท่านั้น และพวกเขาก็ได้ศึกษาสิ่งที่อยู่ในคัมภีร์นั้นแล้ว และที่พำนักแห่งปรโลกนั้นคือสิ่งที่ดียิ่งสำหรับบรรดาผู้ที่ยำเกรง พวกเจ้าไม่ใช้ปัญญาดอกหรือ