أَلَا

لِلَّهِ

ٱلدِّينُ

ٱلۡخَالِصُۚ

وَٱلَّذِينَ

ٱتَّخَذُواْ

مِن

دُونِهِۦٓ

أَوۡلِيَآءَ

مَا

نَعۡبُدُهُمۡ

إِلَّا

لِيُقَرِّبُونَآ

إِلَى

ٱللَّهِ

زُلۡفَىٰٓ

إِنَّ

ٱللَّهَ

يَحۡكُمُ

بَيۡنَهُمۡ

فِي

مَا

هُمۡ

فِيهِ

يَخۡتَلِفُونَۗ

إِنَّ

ٱللَّهَ

لَا

يَهۡدِي

مَنۡ

هُوَ

كَٰذِبٞ

كَفَّارٞ

٣

[3] พึงทราบเถิด การอิบาดะฮฺโดยบริสุทธิ์ใจนั้นเป็นของอัลลอฮฺองค์เดียว ส่วนบรรดาผู้ที่ยึดถือเอาบรรดาผู้คุ้มครองอื่นจากอัลลอฮฺ โดยกล่าวว่าเรามิได้เคารพภักดีพวกเขา เว้นแต่เพื่อทำให้เราเข้าใกล้ชิดต่ออัลลอฮฺ แท้จริงอัลลอฮฺ จะทรงตัดสินระหว่างพวกเขาในสิ่งที่พวกเขาขัดแย้งกันในเรื่องนั้น แท้จริงอัลลอฮฺจะไม่ทรงชี้นำทางแก่ผู้กล่าวเท็จ ผู้ไม่สำนึกบุญคุณ