وَإِذَا

مَسَّكُمُ

ٱلضُّرُّ

فِي

ٱلۡبَحۡرِ

ضَلَّ

مَن

تَدۡعُونَ

إِلَّآ

إِيَّاهُۖ

فَلَمَّا

نَجَّىٰكُمۡ

إِلَى

ٱلۡبَرِّ

أَعۡرَضۡتُمۡۚ

وَكَانَ

ٱلۡإِنسَٰنُ

كَفُورًا

٦٧

[67] และเมื่อทุกขภัยประสบแก่พวกเจ้าในท้องทะเล ผู้ที่พวกเจ้าวิงวอนขอก็จะสูญหายไปเว้นแต่พระองค์เท่านั้น ต่อมาเมื่อพระองค์ทรงช่วยให้พวกเจ้ารอดพ้นขึ้นบก พวกเจ้าก็หันหลังออกไป และมนุษย์นั้นเป็นผู้เนรคุณเสมอ